คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 1842/2567 บริษัท อ. โจทก์
นาย ย. จำเลย
ป.วิ.พ. มาตรา 226 วรรคหนึ่ง, ๒๒๙
พ.ร.บ. ล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 8 (6)
พ.ร.บ. จัดตั้งศาลล้มละลายและวิธีพิจารณาคดีล้มละลาย พ.ศ. 2542 มาตรา ๒๔
คำสั่งอนุญาตให้เลื่อนคดีของศาลล้มละลายกลางเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา โจทก์จะอุทธรณ์คำสั่งนั้นได้จะต้องโต้แย้งคำสั่งนั้นไว้ และต้องอุทธรณ์คำสั่งภายหลังจากที่ศาลล้มละลายกลาง
มีคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ขาดตัดสินคดีแล้ว ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 226 วรรคหนึ่ง ประกอบ พ.ร.บ. จัดตั้งศาลล้มละลายและวิธีพิจารณาคดีล้มละลาย พ.ศ. 2542 มาตรา 24 แต่การที่โจทก์แถลงคัดค้านการขอเลื่อนคดีเป็นการคัดค้านเพื่อประกอบดุลพินิจของศาลล้มละลายกลาง ก่อนที่ศาลล้มละลายกลางจะมีคำสั่งอนุญาตหรือไม่อนุญาตให้เลื่อนคดีต่อไปเท่านั้น หลังจากที่ศาลล้มละลายกลาง
มีคำสั่งอนุญาตให้เลื่อนคดี ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้โต้แย้งคำสั่งระหว่างพิจารณาก่อนศาลล้มละลายกลาง
มีคำพิพากษายกฟ้อง จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์
เงินค่าธรรมเนียมที่จะต้องใช้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งตามคำพิพากษาที่ผู้อุทธรณ์ต้องนำมาวางต่อศาลพร้อมกับอุทธรณ์ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 229 เป็นเพียงเงินที่วางไว้เพื่อเป็นประกันว่า
หากในที่สุดศาลชั้นอุทธรณ์พิพากษาให้ผู้อุทธรณ์ต้องรับผิดชำระค่าธรรมเนียมแทนคู่ความ
ที่ชนะคดีแล้ว ผู้ชนะคดีจะมีสิทธิได้รับค่าธรรมเนียมที่ได้ออกใช้ไปจากเงินที่ผู้อุทธรณ์วางไว้
มิใช่เป็นการวางเพื่อชำระหนี้ให้แก่คู่ความฝ่ายที่ชนะคดีในศาลชั้นต้น การที่จำเลยยื่นคำร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลซึ่งรวมถึงเงินค่าธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนคู่ความอีกฝ่ายดังกล่าว จึงไม่ใช่กรณีที่ลูกหนี้แถลงต่อศาลในคดีใด ๆ ว่าไม่สามารถชำระหนี้ได้ กรณีไม่ต้องด้วยข้อสันนิษฐาน
ตาม พ.ร.บ. ล้มละลาย พ.ศ 2483 มาตรา 8 (6) ว่าจำเลยมีหนี้สินล้นพ้นตัว โจทก์จึงต้องนำสืบเพื่อแสดงให้เห็นถึงความมีหนี้สินล้นพ้นตัวของจำเลยตามความเป็นจริง แต่โจทก์ไม่ได้นำสืบว่าโจทก์ได้ตรวจสอบทรัพย์สินของจำเลยทั้งหมดว่ายังมีทรัพย์สินอื่นอีกหรือไม่ และจำเลยมีหนี้สินอยู่เท่าไร ข้อเท็จจริงจึงฟังไม่ได้ว่า จำเลยมีหนี้สินล้นพ้นตัว
(เพชรน้อย สมะวรรธนะ - สิริพร เปรมาสวัสดิ์ สุรมณี - อัจฉรา ประจันนวล)
นราธิป บุญญพนิช - ย่อ
ปวีณา แสงสว่าง - ตรวจ
