คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 1547/2567  กรมสรรพากร                         โจทก์

                                                                       นาย ค.                                  จำเลย

พ.ร.บ. ล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 15, 77 (1) (2), 81/1 วรรคหนึ่ง, 81/1 วรรคท้าย

            เมื่อจำเลยได้รับการปลดจากล้มละลายตาม พ.ร.บ. ล้มละลาย พ.ศ. ๒๔๘๓ มาตรา ๘๑/๑ วรรคหนึ่ง มีผลทำให้จำเลยหลุดพ้นจากการเป็นบุคคลล้มละลายและมีอำนาจจัดการกิจการและทรัพย์สินของตนเองได้ ทั้งทำให้หลุดพ้นจากหนี้ทั้งปวงอันพึงขอรับชำระได้ โดยมีข้อยกเว้นหนี้อันพึงขอรับชำระได้ที่ไม่หลุดพ้น ๒ กรณี ตามมาตรา ๘๑/๑ วรรคท้าย ประกอบด้วย ๗๗ (๑) และ (๒) ข้อยกเว้นดังกล่าวกฎหมายหาได้บัญญัติว่าต้องเป็นหนี้ที่ได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้แล้วหรือไม่ หรือเป็นบทบัญญัติที่อยู่
ภายใต้บังคับของมาตรา ๙๑ ไม่ ในส่วนหนี้ภาษีอากรซึ่งจำเลยไม่หลุดพ้นตามมาตรา ๗๗ (๑) นั้น
ความผูกพันที่จำเลยมีหน้าที่ต้องชำระหนี้ดังกล่าวแก่โจทก์ยังคงสภาพเดิม กล่าวคือ โจทก์มีอำนาจบังคับชำระหนี้เอาแก่ทรัพย์สินทั้งปวงของจำเลยดังเช่นคดีแพ่งทั่วไป และหากจำเลยเป็นผู้มีหนี้สินล้นพ้นตัวและเป็นหนี้โจทก์เป็นจำนวนแน่นอนไม่น้อยกว่า ๑,๐๐๐,๐๐๐ บาท โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขอให้จำเลยล้มละลายตามกระบวนการที่กฎหมายบัญญัติไว้ได้ ถือไม่ได้ว่าเป็นขอให้พิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดซ้ำ
อันเป็นการต้องห้ามตามมาตรา ๑๕ แต่อย่างใด

(พิสุทธิ์ ศรีขจร - ฐานิต ศิริจันทร์สว่าง - สมจิตร์ ปอพิมาย)

นราธิป บุญญพนิช - ย่อ

                                                             ปวีณา แสงสว่าง - ตรวจ